Relatywna deprywacja a decyzje ekonomiczne

Jednym z ważnych problemów w ekonomii jest kwestia modelowania indywidualnych preferencji względem ryzyka w zależności od dochodu własnego jak i dochodów innych członków społeczności. Poczynając od postulatu Friedmana i Savege’a (1948), że preferencje względem ryzyka zmieniają się wraz z pozycją osoby w hierarchii dochodów, podejmowane były próby wyjaśnienia tego fenomenu (niezgodnego z klasycznym modelowaniem preferencji względem dochodu za pomocą funkcji wklęsłej) za pomocą włączenia w funkcję użyteczności czynnika odpowiadającego za dochód relatywny (por. Gregory, 1980; Robson 1992).
Używając jednej z popularnych miar - indeksu relatywnej deprywacji - do skwantyfikowania porównań dochodowych w funkcji użyteczności, podjęta zostanie próba systematycznego wyjaśnienia roli pozycji osoby w hierarchii dochodów na jej preferencje względem ryzyka, mierzone współczynnikiem Arrowa-Pratta relatywnej awersji do ryzyka. W szczególności, kontynuowane będą badania prowadzone w latach 2014 i 2015 w celu rozszerzenia analiz na dalsze obszary, w tym próby pokazania, że wzrost relatywnej deprywacji może nie tylko zmniejszyć awersję do ryzyka osoby, ale także zmienić preferencje z awersji na skłonność do ryzyka. Dodatkowo analizowany będzie wpływ rozszerzania grupy referencyjnej na zagregowany poziom relatywnej awersji względem ryzyka w populacji.